5. nov, 2020

Proppen

Eg har vel i utallige innlegg skrøyta møje av kor sprek eg e og kaslags fysikk eg må ha for å konna utføra jobben min. Og all skrøytingå e nødvendige. Eg, i likhet med mange av kollegaene mine, e dritredde for å bli gjønåskua av arbeidsgivaren vår. Han har jo forventinger te ka me får te der ute i skauen. Me benytte einkver anledning te å fortella an om adle vanskelighetane me overvinne, om de umulige oppdragå me fullføre, om de livsfarlige skremmende hendelsene me blir utsatt for. Og hadde det ikkje vært for den råe fysikken vår og det heilt klare faktumet at me e dritmodige så hadde det aldri gått bra

Og han sluke det nesten heilt rått. Men bare nesten. ‘Eg hørre ka du seie Guggedal’ seie an te meg. ‘Men du sleppe ikkje unna, du må gå og ta ein helsesjekk og få deg helseattest. Sånn at eg vett at tilstanden e bedre enn ka synet mitt seie meg, Sånn så det e nå så eg e jo halvredde for å senda deg ut i skauen på egen hånd’. ‘Hrmpf’ svare eg, ‘kanskje du og burde fått deg briller sånn så meg’. Eg reise meg fort opp av stolen, lettare fornærma, skrur ner lyden på hørreapperatet mitt for eg lige ikkje å hørra lyden av mine egne stønn når eg reise meg for fort opp av stolen.

Uansett. Nye fastlege har eg fått. Han så eg hadde, og så va nesten liga gammale så meg, har gått av med pensjon. Og bra e det. Han nye kjenne meg jo ikkje og han kan eg lura trill rondt. Prince hette han og e fra vestkysten i Afrika. Har hørt rykter om at han forstår liga lite av det me seie te han så han seie te oss. Fett og lett tenke eg.

Nå vise det seg at han forstår godt ka eg seie og han drite egentlig i adle de der smarte gjønåtenkte lureri greiene mine. Krysse bare ut på skjemaet at han der Guggeballen kan driva på med det der tullet sitt akkurat kor møje han vil. ‘Men’ seie an ‘blodprøve må du avgi te helsesekretæren vår så me kan se kor møje drit der e i deg og du må vaska øyrene dine. Det e ikkje bare dårlig hørsel du har, øyrene din e fodle i voks, gå hjem å spyl de’.

Selvfølgelig gjør eg sånn så eg har fått beskjed om. Men der e någe med det der. Det å spyla øyrene sine. Ein ting e det der stoffet du sprøyte inn i øyra for å få løyst opp voksen. Men så e det den der ballongen med vann så du ska spruta inn i øyrene ittepå. I mitt håve så e det slik at det sista forsvarsverket du har mot å få insekter og ormar og all slags dritt inn i hjernen din e øyrevoksen. Og ka skjer når denne e vekke? Blåse du vatnet rett inn i skallen då. Kan liksom ikkje tenka meg någe verre.

Så eg puffe bare litt te med den der vannballongen, slik at spruten blir litt ynkelige. Og når ting har tørka opp så har eg ein skikkelige propp i øyra. Null hørsel igjen.

Dagen ittepå går med på å ringa legesenteret. Heile dagen faktisk. Te slutt får eg jo tak i de. Legesenteret e stengt på grunn av at helsesekretæren har Corona og eg må testa meg og gå rett i karantene. Og proppen e liksom ikkje så viktige.

Når eg komme hjem så tenke eg jo litt på det. At nå ska eg dø av Corona og sånn. Litt vann i håvet betyr jo ingenting i forhold te det tenke eg.

Nye sprut med voksoppløysing. Denne gangen så trykke eg så hardt eg kan på den der drittballongen. Og ikkje i min vidlaste fantasi hadde eg trodd der konne komma så møje voks ut av ett øyra. Eg må jo se litt nøye på det i tilfelle der va någe aent og, men kun voks finne eg.

Godt å ha proppen vekke og konna hørra ka de seie på tv, eg ska jo tross alt sitta inne i 10 dager nå og se på den der drittskjermen.