14. jul, 2019

Å tegne en hest

Å konna ein kunstneriske ting e ein drøm de fleste av oss har. Heilt fra med e småungar så prøve me ut ting.  Tegna, spela gitar, synga, spela fotball og håndball, skriva prosa, laga fine ting av trestubbar og adle slags ting.

90 prosent av oss eige ikkje ein snev av kunstneriske evner. Kanskje me kan bli halvgoe i ein ting, slik at me har någe å skrøyta av resten av livet. Men ikkje någe mer enn det.

Eg e ræva i nesten alt. Og eg har prøvd alt. Spelt fotball, kanskje eg va nesten halvgode på det besta. Synga, når eg gjekk på skolen så huske eg at læreren min, han Pluto, sa at ‘adle så har ein stemme kan synga, untatt deg Guggedal’

Du kan trygt sei at eg e ganske så evneveik når det komme te sånne kunstneriske ting. Aligavel så hadde eg ett visst grep på det der med tegning når eg prøvde å voksa opp.

Eg likte det og, det å tegna, sånn så egentlig adle småungar gjør. Eg likte godt å laga strektegningar av mor, far, meg og bror min. Som mor min konne henga opp på kjøkkenet ittepå.

Og far min va tegnelæreren min. Han lærte meg å tegna trær, fjell og måker. Måkene va rektignok bare 3 tall snudd 90 grader te venstre, men aligavel. Hondar konne eg og tegna.

Aligavel så va det hestar eg va mest opptatt av. Se for dokker at eg tegne fine trær, fjell, gressletter, buskar, skyer, sol og adle slags fine naturgreier. Selvfølgeligt så har du lyst te å få inn någen staselige hestar i tegningen. Det e liksom det så vil gjør susen. Så vil gjør tegningen perfekt.

Eg ser fremdeles for meg den gang eg kom inn te far min i stuå og skolle ha hjelp te å tegna ein store flott hingst. Han kikte på meg og tenkte sikkert ’hest?, pokker og, ka e galt med blomster, trær og måker, koffer ska an begynna med hestar, te nød gris og hond, men hest?’.

Faktum e at far min va heilt ræva på hestategning.

Far min tegna ein hest. At det va ein hest va egentlig ikkje muligt å se. Te nøds så ligna an på ein bull terrier med grævla stygge bein og rare øyrer. Men hest, nei.

Uansett, slik lærte eg å tegna hestar. Eg såg jo at det ikkje ligna te begynna med, men eg fortsatte å øva. Aligavel, samma kor møje eg øvde så ligna det fremdeles på vanskapte bull terrier.

Tegnekarrieren min gjekk litt i dass itte det. Når eg kom inn i militæret så såg eg plutselig ein mulighet for å la tegnekarrieren min få ett comeback. Ein av medsoldatene min va ein tegner av rang, og inspirert av dette meldte eg meg på ett tegnekurs.

Tegnekurset tok for seg mange spennende ting, sånn så eggaglass, murbygninger og skåler. Men ingen hest. Eg må innrømma at mesteparten av tegnekurset blei fullført mens eg satt innelåste i kakebu, så inspirasjonen forsvant nok litt før det. Og uansett så brukte eg mesteparten av tiå mens eg satt inne te å tegna hestar, eller bull terrier om du vil.

Madammen va litt øvegidde av at eg konne tegna. Og hu blei dypt imponerte når eg sa at eg hadde fullført ett tegnekurs, uten at eg utdypa det så møje.

Gud forby at hu någen gang spør meg om eg kan tegna ein hest for nar.