27. nov, 2018

Mannastillheten

Eg ser jo det, at de fleste ser på mannastillheten som ett problem. Psykologar og adle slags flinkisar ser på det som någe skikkeligt gale. Nesten som ein sjukdom i seg sjøl. Og ingen menn eller gudbedre meg, kvinnfolk, gidde å stilla opp for menn så har klart å tilegna seg den evnen.

Ok, eg ser at der e någe med mannastillheten så kanskje ikkje e heilt bra. Når du liksom komme te legen ett par tri uker itte at du har knokke någe, så kan det henda at du får litt velfortjent kritikk. Du burde kanskje gått litt tidligare. Store klompar i magen og hjertesmerte kan og vær ting så ikkje alltid forsvinne bare du tie møje og vente kjempelenge.

Men det e nå liksom sånn de fleste av oss menn e blitt skrudd sammen. Får du litt deng og sår, så lev med det, ikkje klor på det. Adle vett at når du har fått ett sår så komme det skorpa på det. La det vær i fred. Klore du på det så begynne det å blø. Det kan te og med bli betent av all kloringå og det e ikkje bedre. Så la det vær.

Fra me va någen små drolteguttar fekk me hørra dagligt av oppdragerane våre kossen me skolle takla alt denget livet ga oss. ‘Ta deg samen og vær store gutt’, ‘ærligt talt, det der e ikkje någe å grina av’, ‘sutrekopp’, ‘ta igjen’ etcetera. Klart me tok oss samen. Å slutta å grina og sutra om alt muligt va någe me øvde på heila tiå.

Kvinnfolk e skrudd samen på ein aen måte. Der koke og boble det under overflaten. Og det må ventileras ut, hvis ikkje komme eksplosjonane på rekka og rad. Me menn like det ikkje men det e då me må passa på. Skjerpa sansane og fylla med.

Det e litt synd at det e det så kvinnfolkå gjør som blir sett på som fasiten for kossen det ska vær når livet gir deg litt deng. Mannastillheten blir sett på som ett vanskeligt og stort problem. Menn brenne liksom inne med greiene sine og det e farligt.

Me brukte altså heile oppveksten vår på å øva på någe så e farligt?

Tull, me menn vett at lar du såret vær i fred, at du ikkje ikkje plukke og grafse i det, så gror det te og blir heilt fint av seg sjøl te slutt.

Men heilt klart, når det gjelde ting du daue av eller klikke i nitti av, så e kanskje ikkje medisinen ‘mannastillheten’ det besta botemiddelet.

NB! Menn kan og snakka om bekymringar og følelsar og sånn, men det skjer helst i ei badstua sammen med ett par øl. Så det e ikkje akkurat ofta det skjer, men aligavel.