27. apr, 2017

Musikk

Eg lige å hørra på musikk, der e liksom ingenting spesiellt med det. Kan henda det e litt spesiellt det eg vil hørra på, men at eg lige å hørra på musikk e vel ikkje spesiellt. Far min og mor min e ikkje glad i å hørra på musikk, men de e jo snart 90 så då e det e liksom heilt greit.

Det så kanskje e litt spesielt e at musikken eg lige, e laga for folk så ikkje lige musikk. Kanskje.

Indie southern goth e liksom någe av det eg lige, vett ikkje om det kan kallas ein sjøldikta musikksjanger, men det e det eg kalle det for. Folk vett ikkje ka det e, Parker Millsap og Rayland Baxter klinge liksom ikkje velkjent for folk flest.

Någen sa at eg likte bare slavemusikk, eg har ikkje tenkt på det før, men kanskje det e det det e. Eg lige ikkje DDE og Kygo og sånn, bare sånn mørke kjipe greier, egentligt.

Når eg sette på musikken min i ett lokale med møje folk, så e der ett kappløp for å slå av det eg har satt på. Då blir eg litt fornærma. Eg e ein mann så e ganske tynnskinna, så det e kanskje ikkje så rart at eg blir fornærma.

Tror ikkje eg ska skriva mer om musikk, eg vett at eg ikkje burde skreve någe om det musikk i det heila tatt, men eg ville nå skriva litt om det.

Sånn