12. apr, 2017

Fjellturen

Ka e det så gjør at enkelte av oss menn, og någen damer, absolutt ska ut og gå tur i fjellet? Så ofta me kan. Me like det jo egentlig ikkje. Når eg går og trave opp på toppane og kjenne på det fysiska slitet så tenke eg ofta på kor godt det ska bli og komma seg ner i bilen. Det e liksom det det går i, bli ferige, få lagt inn bilder og sånn i adle sosiale medier og bli ferige med det.

Eg bruke av og te bikkjå mi som alibi, ‘hu e jo så lykkelige når hu får gå tur’ seie eg te madammen, når hu egentligt vil at me ska gjør någe heilt aent, sammen. Men eg ser jo at det koste meg ikkje ein kilokalori å gå uten bikkjå.

Og kanskje det e det det går i, få vekk alderstillegget rondt magen (4-5 kg), og bli i god form.

Eller kanskje det går i ett ekstremt ønske om å visa seg fram på sosiale medier, å visa ka slags fantastiske fyr du e og ka slags fantastisk liv du leve.

Eller, nok ein gang, kanskje det e ett forsøk på å bryta opp hverdagskjedsomheten. Å kjenna litt på det som me ein gang blei skapt te.

Eller, for tredje gang, kanskje me bare mangle ein hobby.

Eg vett ikkje, eg vett bare at eg gjør det, og e lykkelige med det, sjøl om eg innerst inne i det innerste, ikkje kan fordra det.